Pijnlijk Raak

Vandaag was de Sigmund strip in de Volkskrant weer eens pijnlijk raak. Harde humor. Voor sommige mensen misschien onvoorstelbaar dat het er echt zo aan toe kan gaan, ook bij de mediator.

Dan zit er een koppel met kinderen die elkaar – altijd in het belang van de kinderen, zo benadrukken ze – het licht in de ogen niet meer gunnen. Die elkaar beschuldigen, de gruwelijkste dingen toewensen of de ex zonder solide diagnose een psychische aandoening toeschrijven die hem of haar ongeschikt zou maken als ouder. Soms worden zelfs strafbare feiten verzonnen om de ander in een kwaad daglicht te stellen. Het gebeurt allemaal. En dat is triest. Triest voor hen, die ooit voor elkaar kozen. En vervolgens ondervinden dat de liefde, om wat voor reden dan ook, geen stand heeft gehouden.

Vaak zijn er in de tussentijd ook kinderen gekomen. Ook daar hebben partners – meestal heel bewust – samen voor gekozen. Gewenste kinderen. Mooier kan het niet.

Als een relatie eindigt voelen mensen vaak groot verdriet, het roept angst op, onzekerheid. Voor sommigen is het zelfs onverdraaglijk. En mensen in nood kunnen monsters worden. Bruut, wreed en irrationeel. En dat is precies wat Sigmund vandaag in onderstaande strip schetst. Alles voor de kinderen. Alles.

En dan is daar die baby, peuter of kleuter. Dat opgroeiende kind, de zoekende tiener, onzekere puber. Zie je ‘m zitten, daar op de bank?

Als mediator ben ik er voor jullie allebei en zal ik mijn uiterste best doen om jullie te begeleiden bij het maken van evenwichtige en eerlijke onderlinge afspraken als ex-partners en gezamenlijke ouders van jullie kind(eren). Maar ik zal altijd, ondubbelzinnig, partij kiezen voor dat onschuldige kind, daar in het hoekje van de bank.